Պարտիզակ փոքրիկ գյուղում բոլորը գիտեին, որ մայրաքաղաքից հյուրեր են եկել գյուղ, կարծես թե բոլորը պատրաստվել էին մեզ պատշաճ ընդունելու համար։ Երեկոյան մեր կացարանում հավաքվեցին դպրոցի ավագ դասարանների սովորողներ, ծնողներ՝ սինիները ձեռքներին, եկել էին հյուրասիրելու մեզ։ Մարդիկ ամեն ինչ անում էին, որ մեզ լավ զգանք, արտերկրում բնակվող տանտիրոջ երկու թոռները ամբողջ գիշեր հերթափոխով են քնել, որպեսզի վառարանը տաք պահեն, հյուրերը չմրսեն․․․սրան եմ ես անվանում մարդկայնություն։

«Բարովիք էկել մըր կեղ»․․․պարտիզակցիները այսպես էին ողջունում մեզ...

Ամփոփումը՝ դասավանդողի բլոգում

Համակարգումը՝ Վարդան Կարապետյանի, Աշոտ Տիգրանյանի
Լուսանկարը՝ Յանա Գրիգորյանի