Մանկավարժությունը ամենավերջին մասնագիտությունն էր, որ Սոնա Փափազյանը ցանկանում էր ընտրել, բայց, ինչպես ասում են՝ երբեք մի՛ ասա երբեք։ Սոնան ասում է, որ չնայած գերազանց է սովորել, բայց դպրոցից մեծամասամբ բացասական տպավորություններ էին մնացել, հետևաբար ուսուցիչ դառնալու հավանականությունը ի սկզբանե բացառում էր, մինչև ճակատագիրը նրան դպրոց բերեց, որն իր պատկերացրած դպրոցից շատ էր տարբերվում։

«Ընկերուհիս ինձ բերեց «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիր, որտեղ մաթեմատիկայի ուսուցչուհի էր: Ապշել էի: Չէի հասկանում, թե որտեղ եմ՝ ճամբարու՞մ, դպրոցո՞ւմ, թե՞ ուր։ Բոլոր դռները՝ բաց, թափանցիկ, բոլորը երջանիկ, մի տեղ երեխեքը լողավազանում լողում էին, մյուս տեղում բալ էին հավաքում, կոմպոտ էին պատրաստում։ Ասում եմ՝ էս ո՞ւր եմ ընկել։ Ես իմ դպրոցից ուղղակի փախել եմ, անգամ երազներ էի տեսնում ծանր ապրումների մասին, իսկ այն, ինչ տեսնում էի «Սեբաստացի»-ում, իմ տեսած ու պատկերացրած դպրոցից ամբողջովին տարբերվում էր»,- պատմում է Սոնան։

«Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրը (Բլեյանի դպրոց)  ստեղծագործ կենտրոն է, մանկավարժական-հետազոտական լաբորատորիա, որտեղ առաջնորդվում են հեղինակային մանկավարժությամբ։ 

Շարունակությունը կարդացեք այստեղ։